With a little help of social media

with a little help
of social media

COLUMN /

Erica Twigt

Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn: in één jaar tijd een restaurant beginnen en binnen datzelfde jaar uitgroeien tot hét populairste restaurant van Londen. Zomaar op de eerste plek van Tripadvisor staan en gerenommeerde namen achter je laten. Hoe flik je zoiets zal je je afvragen? En gezien de titel van deze column heb je vast een vaag vermoeden in welke richting je het antwoord zoeken moet. En inderdaad, social media is het goede antwoord, alleen er is een twist… het restaurant bestond niet!

Oobah Butler, een freelance schrijver, schreef eerder in opdracht van een PR-bureau wel eens nep recensies (fake reviews) voor restaurants op Tripadvisor. Hij wist precies hoe hij deze recensies echt moest laten lijken. En ondanks het feit dat hij wel geloofde dat veel van de recensies echt zijn, gaf het hem een gevoel van te leven in een ‘climate of misinformation’. Hij stelde zichzelf voor de uitdaging een nep restaurant te beginnen en daarmee nummer 1 van Tripadvisor in Londen te worden. En zo was ‘The Shed at Dulwich’ geboren.

Hij maakte een website voor het restaurant met een trendy menu-concept gebaseerd op emoties (moods). Gerechten met namen als ‘Lust’, ‘Contemplation’ of ‘Happy’ en enkele foto’s van mooi gepresenteerde gerechten moesten de nieuwsgierigheid van toekomstige klanten opwekken. En aangezien klanten het restaurant natuurlijk niet echt konden bezoeken, werd het een ‘appointment-only restaurant’. Geïnteresseerden die belden kregen te horen dat het restaurant de komende zes weken vol zat. Nep recensies van vrienden zorgden ervoor dat de Shed werd opgenomen in de Tripadvisor-lijst. En toen ging het hard.

De geruchten over een hip restaurant waar je in de tuin eet en waar je echt gegeten moest hebben, zwollen aan door reviews als: “Spent a weekend in London and heard through the grapevine that this place is a must-visit. After a few mildly frustrating phone calls I was in.” In november 2017 staat het restaurant twee weken op één van Tripadvisor en besluit Butler tot een grand finale. Hij plaatst wat schamelige tafeltjes en stoeltjes in z’n armoedige tuintje en opent z’n restaurant voor één avond. Uiteraard nodigt hij ook wat vrienden uit die zich voordoen als normale gasten om alvast een beetje sfeer te creëren. Tot zijn verbazing zijn de echte gasten behoorlijk enthousiast over het (instant) eten en de gehele beleving. Zien ze dan niet dat de reviews en de werkelijkheid niet matchen? Is het belangrijker deel uit te maken van de hype?

En eigenlijk is dat laatste een van de kernvragen, die dit voorbeeld interessant maakt. Niet het feit dat de Tripadvisor-ranglijst manipuleerbaar is. Dat realiseert Tripadvisor zelf ook, gezien het feit dat ze programma’s inzetten die recensies screenen op ‘echtheid’ . Het voorbeeld toont ook niet aan dat recensies in het algemeen niet deugen. De voordelen van transparantie die recensies met zich meebrengen wegen immers vele malen zwaarder dan de nadelen van de manipuleerbaarheid van recensies. Zolang je zelf maar kritisch blijft natuurlijk.

Nee, wat dit voorbeeld aantoont is dat elk soort informatie (bestaand of niet bestaand, waar of niet waar) door de snelheid van het internet ‘groot’ te maken is. Zo ‘groot’ dat mensen het maar wat graag willen geloven.

_{N.B. Klik hier voor het filmpje op YouTube}

With a little help of social media · Kega